Iemand die me heel dierbaar was had zelfmoord gepleegd. Daar was ik kapot van en ik had ook vreselijk last van schuldgevoel. Tijdens het rouwproces bij Marianne kwam al mijn verdriet eruit. Ik begon me te realiseren dat ik me die schuld had laten aanpraten en me altijd door anderen op de kop had laten zitten. Met vallen en opstaan ben ik gaan leven zoals ik zelf wil. Ik weet: ik ben niet volmaakt, maar ik ben goed zoals ik ben.
Na tien zittingen kan ik eerlijk bekennen dat ik een controlfreak was, zowel in mijn baan als thuis. Daardoor was ik totaal overwerkt. Maar nu laat ik taken over aan anderen, ook als ze dan soms minder snel of goed gebeuren dan wanneer ik ze doe. Ik heb geleerd om enkel grip te houden op dat wat nodig is. Het bevalt mij wonderwel en mijn omgeving ook.
Meteen in het eerste jaar van mijn opleiding liep ik vast. Depressieve buien, malend hoofd, paniekaanvallen… Ik vond het supereng om naar Marianne te gaan, maar mijn moeder, die ook bij haar was geweest, moedigde me aan. Ik ontdekte dat ik vaak een vrolijk masker op heb, en waarom, en hoe ik dat kon afleggen. Het voelt tof om niet meer perfect te hoeven zijn.
Na mijn pensioen stortte ik in, omdat ik het al jaren veel te druk had gehad. Nadat ik met hulp van Marianne hersteld was van mijn burn-out, wilde ik graag zinvol bezig blijven op een gebied waar mijn ervaring lag. Maar tijdens de zittingen merkte ik dat mijn hart inmiddels naar heel andere dingen uitging. In onverwachtse werkzaamheden is er een nieuwe wereld voor me opengegaan.
Ik ben enorm eigenzinnig, maar ik was overspannen geraakt door een scheiding en kwam er in mijn eentje niet uit. In het traject heb ik geleerd contact te maken met mijn gevoelens en ze te accepteren. Dat heeft me veel nieuwe levensmoed gegeven en ik ben een stuk milder geworden.
Ik wilde keuzes leren maken, want mijn agenda zat propvol en ik was altijd gestresst. Tegenwoordig sta ik mezelf toe – na de nodige worstelingen – om minder hulpvaardig te zijn. Ik stel prioriteiten en zeg geregeld nee. Wat een rust!
Het verleden en mijn grote verantwoordelijkheidsgevoel drukten zwaar op me. Ik kreeg er een burn-out van, beide moest ik loslaten. Inmiddels ben ik behoorlijk met alles in het reine. Hoewel ik minder hooi op mijn vork neem, voel ik me juist nuttiger en voldaner. Bedankt, Marianne!
Ik was heel onzeker en gaf mezelf voortdurend op mijn kop, wat veel spanningen gaf bij mezelf en in mijn relatie. Met Marianne heb ik uitgezocht waar dit vandaan kwam en wat ik zelf eigenlijk wil en vind. Nu besef ik dat het goed genoeg is wat ik doe, en dat mijn meningen vaak zo gek niet zijn. En ik heb veel meer durf dan ik had gedacht.